Nobel ödüllü Dario Fo’nun, eşi Franca Rame ile birlikte yazdığı ve “Kadın Oyunları”nın en çarpıcılarından biri olan ‘Yalnız Kadın’, kocası tarafindan ezilen, asağılanan ve evden çıkmasına izin verilmeyen bir kadının gözünden, “erkek egemen topluma yapılan sanatsal bir eleştiridir.”
"Yalnız Kadın" adlı oyunun ODTÜ'deki gösterimindeydim birkaç gün önce. Kısa ama öz ve hayli eğlenceli bi oyundu. Ödüllü bir oyun metni olmasının yanı sıra -ve belki de daha önemlisi- Sumru Yavrucak'ın tek kişilik oyunuydu ve ben asıl onun oyunculuğuyla hemhaldim. Üstelik tek bir yapaylık hissi ve izi bırakmaksızın süzüldü gitti oyun; sanki tam da kendini bulmuş bu rolle -seyredende bu hissi yaratmak hiç de kolay değildir oysa-. Karakter oyuncusu olmak olmak işte bu yüzden her babaiğidin harcı değil!!! Uzun zamandır bu kadar içten gülmemiştim -kahkaha bilemen attım yani..)))-itiraf etmeliyim. Bu aradayardımcı oyuncu olarak onun kayınbiraderi yerine geçen, varlığını hissettiren klakson ile kadının genç âşığını sembolize eden erkek kolu -ki kapı aralığndan uzanıp hareketleri sergileyen bir erkek oyuncusun koluydu- muhteşem kullanılmıştı; yerli yerinde ve başlı başına yaşayan birer karakter gibi... Her ikisinde de konuşma yoktu sadece vurgu / tonlama ve şiiiddetlenip yavaşlayan haraketler... Bi denesenize sadece bir ses ya da tek el-kol hareketi ile duygu yoğunluğunuzu aktarmayı...çok zor di mi!
Tiyatro severlerin dikkatine sunulur efenim. Konusu mu? Güncelliğini hâlâ koruyabilen evrensel mesajından dolayıdır ki ilgiyle takibine devam ediliyor. İRONİK bir oyun kesinlikle; kahkahalarla gülerken bir taraftan da içinizde bi yerlerin -hatta beyninizin- sızladığı. Psikoloji, sosyoloji öğrencileri için de zengin bir materyal deposu olabilecek nitelikte.
İyi seyirler..)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder