eleğimsağma

Yılın benim için ilk gökkuşağı huzurlarınızda!

Evet, bu yılın ilk eleğimsağması (=gökkuşağı)tarafımdan Ankara'da, 15 tatilde iken keşfedildi. Soğuk bir günün ardından yağan yamurla yumuşayan havaya güvenle camın ardından çaylarımızı yudumlar iken birden çıkıverdi ortaya. Bunca betonarme yapının arasında kentleşmeye inat nasıl da istediği yerden, kendi doğasının estirdiği gibi yerleştirivermiş cüssesini değil mi manzaraya. Tabi durur muyum, hemmen odamda aldım soluğu... bir çırpıda elime aldıım gibi fotoğraf makinemi koştum balkona. Muhteşem görünüyor, belki sıradan bi renk kırılması ama şu renklerdeki pastel cümbüşe bakın!..)))
Ne zaman bir gökkuşağı görsem huzurlanırım. Bi de aklıma Ömer Seyfettin'in "Eleğimsağma" isimli hikâyesi gelir ki okumaya değerdir o yaş grubu çocuklar ve de meraklı büyükler için. Ananelerimiz arasında gizliden devam eden tatlı baıllardandır eleğimsağmanın da hikâyesi. Hani çoğunuz bilirsiniz -en azından benim yaş grubumda olanlar- gökkuşağının başladığı ve bittiği yerde altın, gömü vardır; gökkuşaının altından geçenler çabuk büyür ya da altından geçmeyi başaranlar erkekse kı, kızsa erkek olur gibi hikâyeler... e tabi gülersiniz şimdi; ama çocukken inanmak hoşunuza gider ya da zaten inanırsınız. Ben Ömer Seyfettin'in "Eleğimsağma"sını okuduğumda inanacak yaşı geçmiştim -ortaokulda idim-, ama eğlenmiştim okurken. Ahlak meraklısı bi bakışla öyküler yazan Ömer Seyfettin'in -alttan alta mesajlı olsa da- en keyifli, güldürebilen tek öyküsüydü diyebilirim.
Neyse efem, aklıma düştü foto arşivimi kurcalarken yedi renkli manzarayı görünce. Bu ferahlama hissini size de bulaştırayım istedim..)