Birkaç gün önce, sevdiğim bir arkadaşımın babasının birdenbire felç geçirdiği haberini aldım, hem de bizzat kendisinden. Neyse ki vücudunun yarısını etkileyen bir durum olduğunu söylemişti ve erken müdahale ile üstesinden gelinebilecek bir durumdu. Onu Rize Devlet Hastanesi’ne götürüp gelmesinin ardından -daha arkadaşa geçmiş olsun diyemeden- iki gün sonra vefat haberi geldi. Dün akşam onunlaydım ve nasıl parçalandı, acıdı içim anlatamam.
Ateş düştüğü yeri yakar, civarını da kavurur doğru; ama insan, her ölümde en çok da kendine, kendi ölümüne dalar, ölülerine yanar bir kere daha. Söylenecek sözler tükenir, bakışlar bulutlanır birbirinden kaçar olur, dokunmaya kamaşır da tenler, eller nereye yerleşeceğini bilemez böyle zamanlarda... ve yine böyle zamanlarda BU NASIL BÜYÜK BİR YALNIZLIKTIR Kİ, GİDEN GİDER DE GERİDE KALAN DÜŞMANININ BİLE YOLUNU GÖZLER OLUR.
Eve geldim ve hemen ailemi aradım. İstedim ki paylaşayım da sevgi sözcükleri –zaten biliyor olsalar da- içimde kalmasın.
HERKESE ARMAĞAN OLSUN Behçet Necatigil’den kalma şu dizeler:
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı
Bitmeyen işler yüzünden
-ki siz böyle olsun istemezdiniz-
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Güzel yazı ve bunu süsleyen harika dizeler. Ellerinize, emeğinize sağlık Bilge Hocam. Bu arada blogunuz da hayırlı, uğurlu olsun ;)
oy canımsın tripotum
izin gibi sağlam okurlarım olusa paylaşasım da çk olur ..)))
ama ak böyle gaz verip ortada koymak yok ha!
teşekkür ettim efenim
Yorum Gönder