KaLdıRıM şÖLeNi

Geçen gün bahsetmiştim ya hani, Salah Birsel'in Kahveler Kitabu'ndan. İşte ordan bi bilgi seçesim geldi:

Tiryakiler kahve, tütün, tömbekinin yanı sıra enfiyeyi de hafif keyif verici nesnelerinden saydıkları kimi kahvehaneler bunu nargile yanında kullanmayı alışkanlık haline getirmişlerdir Bir süre sonra –toz haline getirilmiş tütünün burun deliklerine çekilerek nefes yoluyla fizyolojik keyif maddesi olarak kullanılan- enfiye özellikle yüksek mertebeden -bilim adamları, şeyhler, yazarlar ve daha bu gibi ağır başlı kişiler arasından- insanların kullanımıyla modaya dönüşmüştür. O kadar ki enfiye tiryakileri sokakta karşılaştıklarında birbirlerine hemen enfiye kutularını uzatırlarmış. İşte bu çarşı ortası seramoniye KaLdIrIm şÖlEnİ adı verilirmiş. Öyle ki eski Fransız saraylarında nasıl kadınlar özel ipekli-işlemeli mendilerini göstermek için açar, içine sardıkları enfiyeyi nasıl ikram ederlerse; bizimkiler de özel işlemeli-kakmalı vb enfiye kutularını göstermeye fırsat kollarlarmış demek ki!

Bu arada enfiye de NE diyebilirsiniz. Nitekim, ben dedim "o da nesi, yoksam esrar mı ki, bunca yasal olması mümkün mü?" Yok yok değilmiş; öyle ya, öteki türlü değil içkinin neredeyse tütünün bile yasaklandığı IV. Murat dönemde ne mümkün esrar kullanımı! Şöyle kısa bi araştrma yaptım da sadece ütünün toz haline getirilmiş bi çeşidiymiş. Koklayıp nefes yoluyla çekiyormuşsunuz içinize. Enfiyenin gerçek ana hammaddesi çeşitli baharatlar ve fermente edilerek toz haline getirilen ve özel kaplarda bir süre dinlendirilen tütünleri imiiiiiş.

Ülkemizde enfiye üretimi bugünkü modern tütün fabrikasyonu yapisi içinde çok basit ve ilkel görünüşlü olup bir atölye işlemesini andıracak kadarmış üretimi; buna neden ise üretim miktarının azlığıymış.

İyi bir enfiye yapabilmek için kullanılacak tütünlerin bazı özellikleri olması gerekir. Tütünlerde aranan nitelikler, kalın dokulu, koyu renkli, yüksek nikotinli ve aromalı olmaları imiş. Hımmmm görünüşe bakılırsa pek de ha deyince olan bi şey değil bu, kıymetli-zahmetli bi şiiii.. Bu karaktere en uygun menşeiler Hasankeyf, Mardin, İskenderun, Bahçe ve Trazon'ların koyu renkli ve kalın dokulu ana ellerden olusmus bg tütünleri ve tömbeki artıklarıymış.

Desenize eski adamların şölenleştirdikleri kadar var..)