bir roman düştü gönlüme...

"Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme: Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. ünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...
'Hâmûş' derdi Mevlânâ kendine. Yani 'Suskun'. Düşündün mü hiç bir şair, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, imliği ve hatta soluduğu hava bile elimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl oup da kendine SUSKUN adını verdiğini...?"

İşte bu satırlarla özetliyor kitap kendini arka kapağında; kendi içinden çekilip seçilen cümlelerle. Kitabın adı "AŞK", Elif Şafak'ın son romanı. Kendisi -her ne kadar adı başka meseleler içinde anılmış, başka yaftalar yakıştırılmış olsa da- tasavvuf felsefesi üzerine gerçek bir incelemecidir. Nitekim yüksek lisans tezini de bu minval üzerinde sunmuş bir yazardır.

Demem o ki, bundan çok kısa bir zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme: Aşk.

Bu kitapta klişe bir aşkın tekrarını görmeyi bekleyenler varsa ya da bedenden ibaret günümüz aşklarına takılıp kalanlarınız.. boşuna beklemeyiniz. Emin olun ki aşkı bulan, bulduğunu sanan veya aşkın tanımını arayanlar, yani herkes bir şeyler bulacak bu kitaptan; hatta belki daha fazlasını kendi kişisel yolculuğu adına. Hem -aslında- yeni bir şey söylemeden hem de çok ama çok şey nasıl söylenir diyorsanız, bence bu kitabı keslikle okumalısınız. Mevlana ile Şems arasındaki aşkı dillendiren gerçek bir hikâyeden yola çıkarak rivayetlerin de ışığında ciddi okumalar sonrasında sadece kendi aşk tanımına değil evrenseli yakalayan tanımıyla anlatıyor bize Elif Şafak aşkı... modern yaşamla geçmişin alaşımında. Zekice bir kurgu, derinlemesine oluşturulmuş neredeyse canlı kılınmış karakterler ve sürükleyiciliğini daim kılan ritmiyle...

Efenim daha fazla söze ne gerek, özünün derdiyle özü arayanlara ..) Meraklısına iyi okumalar.