Efenim, Sabahın er vakitlerinde çekilmiş bir fotoğrafla ses vermek istiyorum bu kez de. Bunlar da ne sis mi bulut mu demeyin bizzatihi buluttur kendileri. Çocuken bulutlar üzerinde olmak ve yürümek nasıldır derdim hep. Hayal gücüm beni buralara kadar taşıdı, nitekim üzerlerinde yürüyemiyor olsam da resmen bulut öbeklerinin içinde -tabiri caizdir kartal yuvasıvari bi yerde - yaşıyorum şimdi. Gerçi Artvin'in neredeyse her yerinde bu hisse kapılıyorsunuz zaman zaman ama Artvin merkezde ayrıca.. İlk bakışta kartal yuvasında yaşamak fikri cezbedici ve havalı geliyor kulağa eminim -hoşluğunu itiraf etmeliyim-; ama inanın buz gibi ve bazen sisten birkaç blok aşağıyı bile göremez olacak kadar soyutlanıveriyorsunuz.. "Geçenlerde lapa lapa bir kar yağdı, buranın eteklerindeki ilçelerinde görülmeyen cinsiden, ağır ağır ama birkaç saate her yeri kaplayan. Sonra ertesi güne iki üç km.lik aşağısı eridi de iki gün biz onlara baka baka buza, ayaza kaldık" diyeyim siz anlayın ..)))))Gerçi burada evler yukarıda olmasın da ne yapsın. Ey insanoğlu, sen gel sipsivri ve yaşama değil, keçilere elverişli olan alanlara medeniyet getirmeye, dağları insana ait kılmaya çalış; n'olacak tabii ki tepelere iteleyecek doğa seni. Sivrilerek ve kıvrılarak gideceksin evlere ve yollara yer açmak için ve biz gibi çoğu zaten tepeleri mesken tutmaya mecbur kalacaksın. Burada doğanın ne kabahati var, di mi ama..)))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder